Un domingo con Estefanía.

Merece ben a ocasión comezar a miña primeira entrada REAL falando do seguinte:

dende fai dous anos aproximadamente tiven a oportunidade de coñecer a Estefanía: (allthewaytoohio). De ollos increíbles, esta rapaza murciana, amante da música, da ciencia e da fotografía, leva afincada xa uns aniños  nunha casiña moi moi cuca no céntrico barrio de Malasaña (ó lado dun restaurante grego moi peculiar que se me resiste e que acabarei, seguramente, falando del).  Como poderedes ver, a súa obra forma parte da miña cabeceira do blog pois, ó ver esa foto, quedei sen palabras: sabe ter unha sensibilidade especial. Estefanía é desas persoas que crean adicción, que sabes que estando con ela non importa nada máis que disfrutar o tempo o seu lado, sempre cun sorriso como carta de presentación e cun mundo interior fascinante. 

Xa dende o día que os nosos camiños se cruzaron, sempre estabamos a dicir de poñernos dacordo para facer fotos, semana tras semana, e por A ou por Z nunca chegaba ese momento.

Antes de que eu viaxara de novo a casa por Semana Santa, decidimos que xa era hora de poder facer algo xuntas e que disparara algunhas fotos cas súas múltiples cámaras para a súa colección. Fumos a desaiunar a un sitio que foi un verdadeiro descubrimento para min este ano chamado "Nuevas Croissanterias"  en San Ildefonso (barrio Malasaña) con zumes naturais, pasteis, tostas e ata TARTA DE SANTIAGO que, aproveitando o dato, seguramente vos pasou mais dunha vez: é destos sitios moi moi céntricos polos que pasas por diante millóns de veces e nunca entras limitándote só a mirar e a seguir camiñando ata que un día por calquer motivo accedes e descubres que non pensabas que podía ser desa forma  porque simplemente mirabas o escaparate e á xente dentro. 

Está a ser un dos meus clásicos "domingueros" de primeira hora da mañá. Merece a pena se queredes disfrutar dun bo desaiuno en pleno centro de Madrid (xusto ó lado da rúa Fuencarral) nun fin de semana no que Malasaña todavía está a abrir os ollos ... 

Pois ben, puxémonos man a obra e só cunha hora e media de tempo para facer algo, que sendo domingo tocaba cita obrigada ó rastro, éste foi o resultado. Ben mereceron as prisas, facer todo sen pensar, o axetreo de case caerme en patíns pola casa, andar cargando co libro de Terry Richardson "Terryworld" por todas as habitacións e sobre todo polas miles de risas que sempre nos saen estando xuntas.

Así, só foron suficientes dous estilismos e todo saiu rodado.
 

Body encaixe: H&M
Chaqueta de punto: Yves Saint Laurent pour homme

Plataformas: Zara
Calcetins: American Apparel
Cullot: Oysho
Pamela: H&M
Sudadeira: H&M
Patíns: Vintage

Soa unha das miñas cancións favoritas de Iron and Wine ' Big Burned Hand'
...